Augmentasyon (Kemik Ekleme)

İleri derecede kemik yetersizliği bulunan özellikle üst çene ön bölge veya alt cene arka bölge  vakalarında dental implantların fonksiyonel ve estetik olarak uygun pozisyonda yerleştirilmesi çoğu zaman bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır. Sorunu çözmek üzere uygulanan yöntemlerden birisi de bölgenin otojen(bireyin kendi kemiği ile)onlaygreftler ile augmentasyonudur. Bu amaçla coğunlukla alt cene arka bölgeden   elde edilen otojen kemik greftleri kemiğin yetersiz olduğu bolgelere yerleştirilip osteosentez vidaları ile fikse edilmektedir. Cerrahi yöntemin amacı kemik defektlerinin augmentasyonu sonrası implant cerrahisine hazır hale getirilmesidir.Bu yöntem sayesinde implant uygulamasi için varolan yetersiz kemik hacminin yeterli hale getirilip,uygun boy ve çapta implant uygulanabilinir.

Yetersiz alveolarkretler, implant yerleştirilmeden önce uygun kemik hacmi elde edebilmek için kemik grefti prosedürleri gerektirebilmektedir. Bu prosedür implantın uygun pozisyonda yerleştirilmesi ve ayrıca restorasyonda estetiğinin elde edilmesi için önemlidir. İleri düzeyde kemik defektlerinin tedavisinde sıklıkla ramus veya simfiz bölgesinden elde edilen blok greftlerden yararlanılmaktadır.

İmplant tedavisi, yeterli kemik miktarının bulunması ve çeneler arası ilişki ile yakından ilgilidir. Alveol kemiğinin genişliği ve/veya yüksekliği implant yerleştirilmesi için yeterli olmadığı durumlarda otojen kemik greftleri, alloplastik materyaller, distraksiyonosteogenezis gibi teknikler kullanılır.

Kemik kaybının miktarı ve yeri augmentasyon tekniğinin seçiminde etkili olan faktörler arasında yer almaktadır. İmplantın doğru pozisyonda yerleştirilmemesi kuron çıkış profilinde istenmeyen durumların ortaya çıkmasına yol açmaktadır3. Klinik değerlendirme aşamasında çeneler arası ilişki transvers, sagittal ve frontal düzlemde değerlendirilmelidir

Alveol kemiğinin genişliği yetersiz veya konturları istendiği düzeyde olmadığı durumlarda değişik tedavi yöntemlerinden faydalanılabilir. Küçük defektler kemiği ikiye ayırarak (splitting) veya yönlendirilmiş doku rejenerasyonu (YDR), allogreftler ya da ksenogreftler ile tedavi edilirken; büyük defektleriliak, tibia, skapula, kalvarya gibi ağız dışından, ya da ramus, simfiz, tüber gibi ağız içinden elde edilen inlay ve onlaygreftleme teknikleriyle başarı ile tedavi edilir .Günümüzde defektlerin rekonstrüksiyonunda simfiz ve ramus bölgeleri primer verici bölgeler olarak kabul edilir.